علّامه آسيّد محمّدحسين حسينی تهرانی شاگرد آسيّد هاشم حداد به نقل از ایشان می­ فرمودند: هر كس سه مرتبه دچار تهمت زدن شد، ديگر اميد به توبه هم برای او نيست. يعنی معلوم است گناه عجيبی است! يعنی توفيق توبه كردن را هم از انسان می گيرد. نه اينكه خدا نخواهد آن‌ها توبه كنند، باب رحمت خدا كه هميشه باز است، خودشان توفيق پيدا نمی كنند. از بس اين گناه بزرگ است.

عرض كردم غيبت يعني آن‌ چه طرف دارد و نبايد بگويي امّا می گویی. تهمت يعنی اينكه آن بيچاره اين خصوصيّت را ندارد، داری آن را به او می بندی. حالا آن غيبت كه شخص آن را دارد و تو نبايد بگويی، «أَشَدُّ مِنَ العَمَلِ الَقَبيحة» است؛ يعني از آن زنا اشد است.

گاهی اگر به من و شما بگويند امكان دارد در بستر حرام بروي، بدنمان می­ لرزد، مو بر تنمان سيخ می­ شود، اشك بر چشممان جاری می شود كه خدايا من را مبتلا و گرفتار نكن. امّا غيبت اشد است، (اشد باب افعل التفضيل است) حالا ببينيد تهمت چه خبر است! برای همين است که فرمودند: كسي كه سه بار دچار اين گناه كبيره بشود، ديگر بعيد است توفيق توبه پيدا كند.